Datum
15-06-2017

• — Rikkert Paauw
• — Stephanie Specht
• — Vom Grill / Dennis Tyfus
• — Wolf Aartsen

Redactioneel
“Zodra je Antwerpen Centraal Station uitloopt heb je het mooiste stukje van de stad wel gezien”, hoorde ik onlangs een oud bewoner opmerken. Het zal van persoon tot persoon verschillen of je het hier mee eens bent, maar dat de stationsbuurt een vintage mix is van ongure types, laaghangend consumentengenot en uitgeleefde architectuur, dat is zeker. Het doet denken aan de Nederlandse stationsbuurten van Heerlen tot Amsterdam eind jaren ‘90. Dat we aan deze kant van de grens al meer dan 15 jaar bezig zijn om al die plekken aan te passen aan de huidige tijd geeft wel aan hoe lastig verloedering zich laat wegpoetsen. Het lijkt er op alsof ze in Antwerpen een begin hebben gemaakt van de – hoe dat dan zo mooi heet – transformatie van het stationsgebied en vervolgens op de pauze­knop hebben gedrukt. Even afwachten, even kijken, even zien wat de tijd brengt. Gezien de reputatie van de met een baksteen in hun maag geboren Belgen, zal het een bonter resultaat opleveren dan de generieke Nederlandse winkelpassages die uit de catalogus van één en dezelfde projectontwikkelaar lijken te komen. Dan toch maar ‘Ugly Belgian Houses’, of is hier sprake van Freudiaanse projectie?

Download
non-issue.org/052.pdf