Datum
26-06-2018

• — Floris Hovers
• — Post Modern / Romee van Oers
• — Valerie van Leersum
• — Anna Reerds
• — Ronald Nijhof
• — Wolf Aartsen

Redactioneel
Ooit orakelde een van onze docenten beeldhouwen; “Soms ga je naar de bakker voor een brood en kom je thuis met een trompet”. Het is een van de weinige dingen die uit de vier jaar kunstacademie zijn blijven hangen. Voor postbode Joseph Ferdinand Cheval kwam de trompet voorbij in de vorm van een bijzonder gevormde kiezel, toen hij daar op een dag haast over struikelde en hem ietwat verbouwereerd voor zich uit schopte, bleef zijn oog hangen achter de bijzondere vorm van de steen. Hij bukte zich. Bekeek de steen nog eens goed en stopte hem in zijn zak. En maakte zijn ronde af. Wat er die avond thuis bij Ferdinand aan de keukentafel gebeurde weten we niet precies. Misschien legde hij de steen voor zich neer en keek hij er nog eens goed naar terwijl hij zijn soep at. Hoe dan ook, de 33 jaren die op deze dag volgden stak Ferdinand elke dag een kiezel in zijn zak en begon aan de bouw van zijn kasteel Palais idéal; een paleis gebouwd van steentjes, keien en kiezels. Wat is nu de moraal van het verhaal? Ach. Soms, heel soms kom je thuis met een trompet. Of kijk je naar je tandpastadopje en moet je denken aan een scheepstoeter.

Download
non-issue.org/061.pdf